Εάν φτύσετε  στο  Ηράκλειο  Κρήτης  ετοιμαστείτε να πληρώσετε  100 € πρόστιμο!

 Με το  γλείψιμο  τι θα γίνει?????????    

Μαργαριτάρια

@ «Οκτώ στους δέκα Έλληνες πιστεύουν ότι τα µοντέλα είναι χαζά.Τους υπόλοιπους τρεις όµως, που πιστεύουν πως είµαστε έξυπνες δεν τους ακούµε».
ΒΙΚΥ ΚΟΥΛΙΑΝΟΥ, μοντέλο- ηθοποιός

@ «Ο Ronaldo ξεχύνεται σαν εµετός στην επίθεση».
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ, αθλητικός συντάκτης 

@ «Όταν τους ζήτησα την ανάγκη τους δεν µου την έδωσε κανείς».
ΤΟΛΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ στον Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ 

@ «Το πρωτοφανές αυτό γεγονός, συµßαίνει για δεύτερη φορά».
ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, δημοσιογράφος 

@ «Η ηχογράφηση έγινε στο σπήλαιο των Πετραλώνων, όπου ßρέθηκε ο πρώτος εν ζωή σκελετός».
ΕΛΕΝΗ ΔΗΜΟΥ, αοιδός

@ «Παρακαλώ να χαµηλώσουν τα φώτα, γιατί τώρα θα πω ένα τραγούδι off the record».
ΑΝΤΖΕΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, καλλιτέχνις

@ «Πες μας έναν θεατρικό συγγραφέα που σου αρέσει!»
«Είναι πολλοί αυτοί που μου αρέσουν, αλλά ξέρω γω; Ο Καβάφης!»
ΕΥΑ ΛΑΣΚΑΡΗ, μοντέλο, σπουδάστρια υποκριτικής 

@ «Δόξα τω Θεώ, είµαι άθεη».
ΑΝΝΑ ΦΟΝΣΟΥ, ηθοποιός, συνδικαλίστρια, ΚΚΕ

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

Εδώ παπάς ......εκεί δημόσιο

του Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή, 28/9/08

Τα απομεινάρια της φεουδαρχίας

Ενα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες στρέμματα γης είναι τεράστια έκταση. Τόσα ισχυρίζονται οι ηγούμενοι του Αγίου Ορους ότι απέδωσαν οι μονές τους για την αποκατάσταση ακτημόνων από τη σύσταση του ελληνικού κράτους μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή. Δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τους πιστέψουμε. Ομως, το ανακοινωθέν της Διπλής Συνάξεως στην Αθωνική Πολιτεία γεννάει ερωτήματα. Πόθεν τέτοια τεράστια περιουσία και γιατί τόσοι ακτήμονες που τη χρειάζονταν;

Η εξήγηση της Διπλής Σύναξης δεν μας διαφωτίζει και πολύ. «Οι Ιερές Μονές», αναγράφεται στην ανακοίνωση, «έχουν διατηρηθεί στην υπερχιλιετή ιστορία τους με τις περιουσίες που τις επροίκισαν οι αείμνηστοι κτήτορές τους και με τις δωρεές των ευλαβών πιστών. Τις περιουσίες αυτές που μας κληροδότησε η Ιστορία υποχρεούμεθα να διαχειριστούμε επί προφανεί ωφελεία των Ιερών Μονών όπως διαλαμβάνει ο νόμος».

Πρέπει, κατ’ αρχήν, να διασαφηνίσουμε κάτι. Η Ιστορία (με το Ι κεφαλαίο ή έστω πεζό) δεν ασχολείται με το real estate. Ούτε κληροδοτεί ούτε δημεύει εκτάσεις. Ανθρωποι το κάνουν, και συνήθως εκείνοι που κατέχουν την εξουσία μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές σχέσεις.

Οφείλουμε, λοιπόν, να ξεχωρίσουμε δύο περιόδους: στα νεότερα χρόνια πολλοί ευλαβείς πιστοί κληροδότησαν στην Εκκλησία την περιουσία τους, χρήματα και ακίνητα για τα οποία εργάστηκαν ώστε να τα αποκτήσουν. Αυτή η ιδιοκτησία δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης. Η Βιστωνίδα όμως και πολλές άλλες περιοχές δεν εμπίπτουν σ’ αυτήν την κατηγορία, ακόμη και αν δεχθούμε ότι τα χρυσόβουλα είναι γνήσια, ακόμη και αν αποτύπωναν με σαφήνεια το ποιες εκτάσεις δωρίστηκαν. Κατ’ αρχήν, ούτε οι αυτοκράτορες ούτε οι σουλτάνοι δούλεψαν για να αποκτήσουν αυτές τις περιουσίες, ώστε να έχουν μετά την πολυτέλεια να τις χαρίζουν. Αποφάσιζαν ελέω Θεού και φυσικά μπορούσαν να δωρίσουν ή να δημεύσουν ό,τι υπήρχε στην επικράτειά τους και ό,τι ήθελαν. Δεν υπήρχε δικαστήριο να εφεσιβάλει την απόφασή τους. Το μόνο δίκαιο πήγαζε από το σπαθί ή το γιαταγάνι.

Επόμενο ήταν να δημιουργηθεί μια μεγάλη μάζα ακτημόνων με λίγους μεγαλοκτηματίες, μεταξύ αυτών και η Εκκλησία. Η περίοδος, κατά την οποία με το σπαθί ή το γιαταγάνι ορίζονταν οι περιουσίες και οι κοινωνικές σχέσεις που προέκυπταν απ’ αυτήν τη μοιρασιά, ονομάζεται φεουδαρχία. Οι μεγάλες επαναστάσεις του 18ου και του 19ου αιώνα στην Ευρώπη ανέτρεψαν αυτές τις κοινωνικές σχέσεις και φυσικά τις ιδιοκτησίες που οι συγκεκριμένες σχέσεις δημιούργησαν. Αν το καλοσκεφτούμε, οι επαναστάσεις που οδήγησαν στη νεωτερικότητα, γι’ αυτό έγιναν. Οι άνθρωποι δεν ήθελαν γενικώς και αορίστως την ελευθερία τους. Ηθελαν και την ελευθερία να διαφεντεύουν το βιος τους και να μην μπορεί κάποιος δυνάστης με ένα χρυσόβουλο να το πάρει και να το δωρίσει κάπου αλλού.

Ετσι, σχεδόν παντού στην Ευρώπη, τα χρυσόβουλα των αυτοκρατόρων έγιναν «επαναστατικώ δικαίω» μουσειακό είδος. Πλην της Ελλάδος, όπου ακόμη ανεμίζονται χρυσόβουλα Βυζαντινών, Οθωμανών μέχρι και Σέρβων(!) ηγεμόνων για να διεκδικούνται τεράστιες εκτάσεις. Οπότε, με ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι το μόνο που κληροδότησε η ιστορία στη χωλή ελληνική νεωτερικότητα είναι κάποιες φεουδαρχικές σχέσεις, απολιθωμένες σε συμβόλαια εκείνης της εποχής. 

Τα απομεινάρια της φεουδαρχίας

Σε λίγο  κοντά σας!!!

Εικονικό νερό

Εικονικό νερό κόντρα στη λειψυδρία

 

 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

 

Περίπου 50 λίτρα νερό χρειάζονται για να παραχθεί 1 πορτοκάλι, 800 λίτρα νερό για να παραχθεί 1 ποτήρι γάλα, 900 λίτρα νερό για να δώσουν 1 κιλό καλαμπόκι και 16.000 λίτρα νερό για 1 κιλό βοδινό κρέας. Ο ακριβής όγκος του νερού εξαρτάται βέβαια από τις κλιματικές συνθήκες και τις αγροτικές πρακτικές που εφαρμόζονται στην περιοχή παραγωγής των προϊόντων.

 

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το εικονικό νερό είναι ένα νέο εργαλείο στη διαχείριση των υδατικών πόρων και εστιάζει στην επίδραση των καταναλωτικών συνηθειών των κατοίκων μιας περιοχής στους υδατικούς της πόρους. Προτείνει τη μείωση της απαιτούμενης ποσότητας νερού μέσα από μέτρα εξοικονόμησης νερού, αλλαγές στην τιμολογιακή πολιτική, μείωση των διαρροών με την αντικατάσταση των παλιών δικτύων υδροδότησης, ενημέρωση των πολιτών ώστε να αλλάξουν τις καταναλωτικές τους συνήθειες και να αποκτήσουν περιβαλλοντική συνείδηση.

Από αυτή τη διαχειριστική προσέγγιση προέκυψε η έννοια του εικονικού νερού, από τον όρο virtual water, που εισήγαγε για πρώτη φορά ο καθηγητής Tony Allan στις αρχές της δεκαετίας του '90.

«Η έννοια του εικονικού νερού μάς βοηθά να συνειδητοποιήσουμε πόσο νερό απαιτείται πραγματικά για την παραγωγή διάφορων προϊόντων, δίνοντάς μας έτσι τη δυνατότητα να διαχειριστούμε καλύτερα τους υδατικούς πόρους, ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές με ελλειμματικό υδατικό ισοζύγιο, όπως είναι για παράδειγμα η Θεσσαλία», τονίζουν σε εργασία τους οι: δρ Χαρίκλεια Προχάσκα, χημικός, Ινστιτούτο Εδαφολογίας Θεσσαλονίκης, δρ Αριστοτέλης Παπαδόπουλος, τακτικός ερευνητής, Ινστιτούτο Εδαφολογίας Θεσσαλονίκης, δρ Andreas Grohmann, χημικός, ομότιμος καθηγητής Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Βερολίνου.

«Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία (συνέδρια ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ, υπηρεσίες της περιφέρειας), οι ανάγκες ζήτησης νερού στη Θεσσαλία εκτιμώνται σε 1,8 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως: 136 εκατ. κ.μ. για ανάγκες ύδρευσης, 100 εκατ. κ.μ. για διατήρηση του περιβάλλοντος και 1,6 δισ. κ.μ. για αρδευτικές ανάγκες. Ενώ η ετήσια απόληψη αρδευτικού νερού από τις λεκάνες απορροής των ποταμών της Θεσσαλίας και τα υπόγεια νερά της ανέρχεται μόνο σε 750 εκατ. κ.μ. Από τα στοιχεία αυτά γίνεται σαφές πως η αγροτική παραγωγή αποσπά το μεγαλύτερο ποσοστό της ετήσιας ζήτησης νερού στη Θεσσαλία, έχει λοιπόν ενδιαφέρον να υπολογιστεί η ποσότητα του εικονικού νερού που χρησιμοποιείται στη Θεσσαλία σε ετήσια βάση, λαμβάνοντας υπόψη την παραγωγή αλλά και την κατανάλωση των κυριότερων αγροτικών προϊόντων. Η έννοια του εικονικού νερού προσθέτει μια νέα διάσταση στη διαχείριση των υδατικών πόρων αναδεικνύοντας τη σχέση που υπάρχει μεταξύ της διαχείρισης των υδατικών πόρων, της αγροτικής πολιτικής και του εμπορίου».

Οι ίδιοι τονίζουν ότι σε περιοχές όπως η Θεσσαλία, ο υπολογισμός του εικονικού νερού μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για την ενσωμάτωση της ολοκληρωμένης διαχείρισης των υδάτων στην αγροτική πολιτική της χώρας, απαιτείται όμως ισχυρή πολιτική βούληση ώστε να καμφθούν οι αναμενόμενες αντιδράσεις που συνοδεύουν κάθε σημαντική αλλαγή. Απαραίτητος είναι και ο συντονισμός σε τοπικό, εθνικό και διακρατικό επίπεδο.

«Συγκεκριμένα απαιτούνται: Συντονισμένη δράση των υπηρεσιών που είναι αρμόδιες για θέματα αγροτικής ανάπτυξης και εκείνων που ασχολούνται με τη διαχείριση των υδατικών πόρων. Προσαρμογή των προγραμμάτων αγροτικής ανάπτυξης και των σχεδίων διαχείρισης των υδάτων στο επίπεδο της περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού, της περιοχής δηλαδή μεταξύ της πηγής και των εκβολών ενός ποταμού, όπως προβλέπει η οδηγία 2000/60 της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με αυτόν τον τρόπο, οι απόψεις και τα συμφέροντα των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται εκεί συνυπολογίζονται και εξισορροπούνται με τις ανάγκες του φυσικού περιβάλλοντος. Εφαρμογή τιμολογιακής πολιτικής και της αρχής "ο ρυπαίνων πληρώνει" στον αγροτικό τομέα, ύστερα από διαβούλευση με τους αγροτικούς φορείς με άμεσο στόχο να μειωθεί η νιτρορύπανση των υπόγειων νερών, που πλήττει ιδιαίτερα την περιοχή της Θεσσαλίας». *

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/07/2008

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Ο ΕΥΦΡΑΙΜ ΚΑΝΕΙ   ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ  ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΗΛΑΔΗ   ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΑΠΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΤΑ  ΑΠΟ ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ  ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΧΩΡΙΟΥ.

ΤΟ ΛΑΓΙΟ  ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ  ΚΡΟΚΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 2003 ΕΧΕΙ  ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΤΗΜΑΤΑ  ΚΑΙ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ  ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ  ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ  ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ  ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ Η ΕΚΛΗΣΙΑ Η ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ (ΕΞΟΥΣΙΑ).

ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Πάει ο Τοτός στον γιατρό και βλέπει ένα κοριτσάκι να κλαίει. 
- "Γιατί κλαις;", ρώτησε ο Τοτός. 
- "Να ήρθα για εξέταση αίματος, και ο αδερφός μου είπε ότι για να σου πάρουν αίμα σου κόβουν ένα κομμάτι από το δάχτυλο..." 
Αμέσως ο Τοτός αρχίζει τα κλάματα και τις φωνές. 
- "Καλά, εσύ γιατί κλαις στα ξαφνικά;", ρωτάει το κορίτσι. 
- "Γιατί εγώ ήρθα για ανάλυση ούρων!!!"

"ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΔΙΟΔΙΑ"

Το Patranews.gr παρουσίασε το θέμα με πάρα πολύ καλό και προσεγμένο τρόπο, όπως άλλωστε και όλα τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Αντιγράφω εδώ την συνέντευξη που παραχώρησε ένας συμπολίτης μας, η οποία περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την όλη κατάσταση:

"ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΔΙΟΔΙΑ" 
18/09/2008 01:13:09 
Το Patranews.gr δημοσιεύει την συνέντευξη του επιχειρηματία Μιχάλη Γαβριλόπουλου, ο οποίος πράττει συστηματικά αυτό που όλοι οι οδηγοί θα ήθελαν να πράξουν: Δεν πληρώνει τα διόδια στην Πατρών - Κορίνθου.  Μάλιστα, δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν έχει υποστεί κυρώσεις, πως δεν φοβάται πιθανό πρόστιμο και εκφράζει σιγουριά πως τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια θα δικαιώσουν την άτυπη αυτή επανάσταση.

Κύριε Γαβριλόπουλε, οι περισσότεροι χρήστες της Εθνικής Οδού λένε πως δεν θα ξαναπληρώσουν διόδια αλλά… ακολουθούν τα δέοντα.  Εσείς το λέτε και το κάνετε.  Εδώ και πόσο καιρό και με τι συνέπειες;  
Εμείς αρνούμαστε να πληρώσουμε διόδια εδώ και 6 με 8 μήνες .  Όμως, αν και δεν πληρώνουμε, δεν έχουμε κάποιες συνέπειες και κυρώσεις όλο αυτό το χρονικό διάστημα, με εξαίρεση κάποιους ανθρώπους που έχουν λάβει κάποια πρόστιμα.  Σε εμένα προσωπικά όμως δεν έχουν επιβληθεί κυρώσεις.   

Πώς αντιδρούν οι υπάλληλοι των διοδίων;  
Από τότε που ανέλαβε η «Ολυμπία Οδός», οι υπάλληλοί της μας δίνουν να συμπληρώσουμε μια φόρμα αδυναμίας καταβολής των διοδίων, όμως σβήνουν την λέξη «αδυναμία» και γράφουν «άρνηση».  Μετά την συμπλήρωση αυτής της φόρμας μας δίνουν ένα αντίγραφο με καταγεγραμμένα στοιχεία και, απ’ ό,τι μας λένε, δεν θα επιβληθεί κάποιο πρόστιμο.  Είμαστε στην διαδικασία με τους νομικούς μας συμβούλους να διερευνήσουμε το θέμα αν και μας καθησυχάζουν ότι μια εταιρεία ιδιωτικού δικαίου. δεν μπορεί να επιβάλλει διοικητικό πρόστιμο.  Στο μέλλον θα δούμε.  Το εξετάζουμε και περαιτέρω.  Εμείς όμως θα φτάσουμε μέχρι και τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια σε περίπτωση που μας επιβληθούν κυρώσεις.

Πόσα άτυπα μέλη αριθμεί η… «κίνησή» σας εναντίον των διοδίων;  
Δεν έχουμε φτιάξει κάποιον σύλλογο.  Είμαστε στα σκαριά να δημιουργήσουμε μια ιστοσελίδα όπου ο καθένας θα μπορεί να υπογράφει ηλεκτρονικά και να σχολιάζει. Προσπαθούμε να παροτρύνουμε κάποιους ανθρώπους προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ σήμερα, όσον αφορά στα πρόσωπα που γνωρίζουμε, φτάνουμε κοντά στα 30 με 40 άτομα.  Υπάρχουν σίγουρα και περισσότεροι που συχνά αρνούνται να πληρώσουν διόδια ή έχουν αρνηθεί έστω και μια φορά. 

Πώς πήρατε την απόφαση να σταματήσετε να πληρώνετε;  
Θεωρήσαμε ότι είναι άδικο.  Ανεβοκατεβαίνουμε στην Αθήνα επανειλλημμένα μέσα στην εβδομάδα και είναι απαράδεκτο να πληρώνουμε σε αυτή την καρμανιόλα.  Επίσης γνωρίζουμε την ευρωπαϊκή οδηγία, ενώ κάνουμε λόγο για έναν επαρχιακό δρόμο και όχι αυτοκινητόδρομο.  Δεν προβλέπεται λοιπόν να πληρώνουμε διόδια σε αυτοκινητοδρόμους.  Αποφασίσαμε λίγα άτομα στην αρχή να ξεκινήσουμε αυτή την αντίδραση η οποία, παροτρύνοντας και άλλα άτομα, διαδόθηκε και τελικά μπορέσαμε να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα και να έχουμε με το μέρος μας και τα ΜΜΕ.  Η προσπάθειά μας πρέπει να διαδοθεί αλλά όχι να θυσιαστεί στον βωμό σκοπιμοτήτων. 

Με τον Νομάρχη Αχαϊας Δημήτρη Κατσικόπουλο έχετε έρθει σε επαφή;  
Δεν έχουμε επιδιώξει ακόμη κάποια επαφή με τον Νομάρχη Αχαϊας.  Βέβαια, απ’ ό,τι ξέρω κάποιοι ήρθαν σε επαφή μαζί του, όπως επίσης και ο νομικός μας σύμβουλος

Τι συμβουλή δίνετε εσείς στους οδηγούς; 
Θα τους πρότεινα να γίνουν και αυτοί ενεργά μέλη της κίνησής μας και να αντιδράσουν σε όλη αυτήν την προκλητική, θα έλεγα, καταβολή διοδίων η οποία κατά την γνώμη μας είναι παράνομη και καταχρηστική και όλοι μαζί να πετύχουμε την κατάργηση.

Αναρωτιέμαι μήπως τελικά είμαστε άδικοι εμείς οι Αχαιοί. Μήπως γινόμαστε υπερβολικοί; Μήπως περιμένουμε τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα...

Θα ήταν έτσι αν εμείς, όλοι εμείς, δεν ήμασταν αναγκασμένοι να προπληρώνουμε σε κάποιον ιδιώτη για έργα που θα γίνουνκάποτε! Να σημειώσω πως, ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Πατρών-Αθηνών συνιστά και παγκόσμια πρωτοτυπία.

Το ζήτημα είναι πάρα πολύ απλό. Έχουμε - δυστυχώς - μία κυβέρνηση η οποία δεν κάνει τίποτε σωστό, πουθενά. Όσο οι αρμόδιοι κι αναρμόδιοι του κράτους των Αθηνών ποιούν την νήσσα καλό θα ήταν να μας δώσει κάποιες εξηγήσεις ο "σοφός" Σαρακατσάνος σχετικά. Δεν νομίζετε;  

Μονή Βατοπεδίου> Το μόνο έργο του Κράτους που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία!

Μονή Βατοπεδίου> Το μόνο έργο του Κράτους που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία!

Οι ακίνητοι θεσμοί

Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr

Είναι εκπληκτικό, αλλά το μόνο έργο του κράτους τα τελευταία χρόνια που είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία ήταν η υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου. Δεν ήταν εύκολη δουλειά. Επρεπε να σταματήσει μια δίκη σε εξέλιξη, την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ξεκινήσει. Να υπερεκτιμηθούν τα κτήματα της Βιστωνίδας και να υποεκτιμηθούν τα παραχωρούμενα «φιλέτα». Επρεπε επίσης να βρεθούν τα προς παραχώρηση ακίνητα από το αρχείο της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου. Προφανώς οι μοναχοί δεν περιόδευσαν ανά την Ελλάδα και ζητούσαν ό,τι έπιανε το μάτι τους. Κάποιος τους έδωσετο μενού να διαλέξουν.

Επρεπε να γίνει η ανταλλαγή με συμβόλαια που συνέταξε η σύζυγος ενός υπουργού και με υπουργικές αποφάσεις που δεν δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Σε πολλά συμβόλαια μάλιστα η εμφανιζόμενη αξία του παραχωρούμενου χωραφιού της Μονής ήταν ακριβώς ίδια με την εμφανιζόμενη αξία του παραχωρούμενου ακινήτου. Και δεν μιλάμε για ένα (1) ακίνητο το οποίο (αν και δεν πρέπει) μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Εδώ οι ανταλλαγές έχουν να κάνουν με τη μισή Ελλάδα: Από την Ουρανούπολη μέχρι το Καϊμακτσαλάν, και από την Καβάλα μέχρι την Αττική. Τέλος, έπρεπε να πωληθούν κάποια από αυτά σε αστρονομικές τιμές, να κινηθεί δηλαδή πολύ χρήμα σε τράπεζες του εσωτερικού(;) και του εξωτερικού(;).

Αν όλη αυτή η ιστορία έγινε –όπως αποφάνθηκε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου– εν πλάνη των υπουργών, είναι να απορεί κανείς για την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Εδώ έγινε το «έλα να δεις, του real estate» και ουδείς αντελήφθη το παραμικρό; Είναι σαν να σου σηκώνουν το μισό σπίτι διαρρήκτες και οι εντεταλμένοι φύλακες («σεκιουριτάδες» στην αργκό) να δηλώνουν ότι δεν είδαν τίποτε διότι εκείνη τη στιγμή ήταν πολύ απασχολημένοι με την εξομολόγηση.

Πεπλανημένοι ή μη οι υπουργοί, η κυβέρνηση φέρει ευθύνες. Είτε της συμμετοχής στο σκάνδαλο είτε της ανοησίας, που είχε ως αποτέλεσμα μια πλάνη τέτοιου μεγέθους. Παρά το γεγονός, όμως, ότι το συντριπτικό μερίδιο ευθυνών ανήκει στην κυβέρνηση, υπάρχει και ένα συνολικότερο ζήτημα. Σε μια δημοκρατία, εκτός από την κυβέρνηση, υπάρχουν θεσμοί ελέγχου. Υπάρχει Δικαιοσύνη, αντιπολίτευση, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (οι άγρυπνοι σκύλοι που ελέγχουν τα παραστρατήματα κάθε κυβέρνησης), ανεξάρτητες αρχές, κοινωνία των πολιτών κ.ά. Κι όμως: Με εξαίρεση τον Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης που κατάφερε να σταματήσει μία ανταλλαγή, όλο αυτό το τεράστιο σκάνδαλο εξελισσόταν σιωπηρά. Κάποιες παρεμβάσεις της αντιπολίτευσης και κάποιες κραυγές των τοπικών συλλόγων δεν γίνονταν ούτε μονόστηλο. Λειτούργησε το εξαιρετικό επικοινωνιακό «σπιν» της κυβέρνησης που μπορούσε να απαξιώνει κάθε ενοχλητική φωνή, ή ο διαχρονικός και ανομολόγητος φόβος πως «με την Εκκλησία δεν πρέπει ποτέ να τα βάζει κανείς, διότι είδατε τι έπαθε ο Τρίτσης με την εκκλησιαστική περιουσία και ο Σημίτης με τις ταυτότητες;»

Οπως και να έχει το ζήτημα, το μέγεθος της υπόθεσης Βατοπεδίου αναδεικνύει περισσότερα πράγματα από πιθανή πλάνη υπουργών και σκάνδαλο της κυβέρνησης. Αποδεικνύει μια συνολικότερη αποτυχία του συστήματος που οφείλουμε να ψάξουμε, αν δεν θέλουμε κάποια στιγμή να χάσουμε και την Ακρόπολη χωρίς να το μάθουμε…

<<ΤΟ ΔΑΣΟΚΤΗΜΑ ΛΑΓΙΟΥ>>

Κύριοι του Δημοσίου και της Εξουσίας πότε θα έρθετε στο << δασόκτημα>> για να αρχίσετε την συγκομιδή του ελαιόκαρπου και να πουλήσετε και το ελαιόλαδο στην φοβερή τιμή  των 2,5 ευρώ.

Αλήθεια  τα δικαιώματα που έχουν  οι Λαγιώτες  τι θα γίνουν?

Στα προγράμματα  της ευρωπαϊκής ένωσης που είχαν  ενταχθεί πριν από την μούφα  του κτηματολογίου τι θα πείτε στην Ε.Ε κύριε  ΚΩΣΤΑ!!!!!!

 

ΛΑΓΙΩΤΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ

«Μάνα σου λέω δεν μπορώ τους Τούρκους να δουλεύω.

Δεν ειμπορώ δε δύναμαι, αμάλιασ’ η καρδιά μου.

Θα πάρω το ντουφέκι μου, να πάω να γένω κλέφτης.

Να κατοικήσω ‘ς τά βουνά και ς’ ταίς ψηλαίς ραχούλαις.

Νάχω τους λόγγους συντροφιά, με τά θεριά κουβέντα.

Νάχω τά χιόνια για σκεπή, τους βράχους για κρεββάτι.

Νάχω με τά κλεφτόπουλα καθημερινό λημέρι.

Θα φύγω, μάνα, και μην κλαίς, μόν δόμου την ευχή σου.

Κι’ ευχήσου με, μανούλα μου, Τούρκους πολλούς να σφάξω.

Και φύτεψε τριανταφυλλιά και μαύρο καρυοφύλλι.

Και πότιζέ τα ζάχαρι και πότιζέ τα μόσκο.

Κι’ όσο π’ ανθίζουν, μάνα μου, και βγάνουνε λουλούδια,

Ο γυιός σου δεν απέθανε, και πολεμάει τους Τούρκους.

Κι’ αν έλθη μέρα θλιβερή, μέρα φαρμακωμένη,

Και μαραθούν τά δυό μαζή, και πέσουν τά λουλούδια,

Τότε κι’ εγώ θα λαβωθώ, τά μαύρα να φορέσης.

Δώδεκα χρόνια πέρασαν και δεκαπέντε μήνες,

Πού ανθίζαν τά τριαντάφυλλα, κι’ ανθίζαν τά μπουμπούκια,

Και μιάν αυγή ανοιξιάτικη, μια πρώτη του Μαΐου,

Πού κελαδούσαν τά πουλιά, κι΄ο ουρανός γελούσε,

Με μιάς αστράφτει και βροντά και γίνεται σκοτάδι.

Το καρυοφύλλι εστέναξε , τριανταφυλλιά δακρύζει.

Με μιάς ξεράθηκαν τά δυό, και επέσαν τά λουλούδια.

Μαζή μ’ αυτά σωριάστηκε κ’ η δόλια του η μανούλα»

600.000 ΠΕΡΙΠΟΥ

Έτσι  είναι οι αγρότες  στην Ευρώπη.

Πόσο  παίρνεις  εσύ????????????

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΑΓΡΟΤΗΣ

ΤΟ ΠΟΣΟ  ΣΕ  ΛΙΓΟ......

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΓΡΟΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ.

     ΠΟΙΟΣ  ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ΠΑΙΡΝΕΙ?              

ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Φόβος, σαστιμάρα και βλακεία.
oι τρεις μεγάλες αρετές του πολίτη.

Όπου ριζώσει αυτή η τριάδα
ο Νόμος έχει δύναμη και ο λαός ζει ευτυχισμένος.
...
Όσο λιγότερο σκέφτεται τόσο πιο μυαλωμένος ο πολίτης, και όσο λιγότερο μιλά τόσο πιο λεύτερος

Κώστας Βάρναλης

ΚΑΠΟΙΟΣ  ΑΡΜΟΔΙΟΣ  ΑΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΡΜΗ ΧΩΡΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΓΙΟ………  

……………………………………………………………

ΚΑΛΑ   ΠΟΙΟΙ  ΑΛΛΟΙ  ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΜΑΣ!!!

εκλεισαν και  οι δρομοι!

ΑΡΧΙΣΕ   ΝΑ ΞΥΠΝΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ.......

ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ.....

1. Η πρώην κοινότητα Λαγίου Λακωνίας, αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Καποδιστριακού Δήμου Κροκεών Λακωνίας και η κτηματική περιφέρειά του  κτηματογραφήθηκε μαζί με την περιφέρεια του Δήμου Σκάλας Λακωνίας. Το  Λάγιο, όπως και ο Δήμος Σκάλας, υπάγονται κτηματολογικώς  στο Κτηματολογικό Γραφείο Κροκεών.

2.  Με την ολοκλήρωση του κτηματολογίου της περιοχής οι κάτοικοι του Λαγίου έγιναν ακτήμονες αφού το 90% περίπου των κτημάτων που καλλιεργούνται με  δενδρώδεις ή  ετήσιες καλλιέργειες καταχω­ρήθηκαν ως ανήκοντα στο Δημόσιο κατά 52% κατά το υπόλοιπο 48% σε σαράντα δύο [42] άλλους συνιδιοκτήτες - ιδιοι σε όλα τα ακίνητα.-   εντελώς άσχετους με το χωριό!  Τα ακίνητα που αφαιρέθηκαν από την ιδιοκτησία των Λαγιωτών αφορούν το 80% των κατοίκων του χωριού. Από τη γενική αυτή δήμευση εξαιρέθηκε μικρό τμήμα της κτηματικής περιφέρειας του χωριού, το οποίο βρίσκεται κοντά στην επαρχιακή οδό Σκάλας – Γυθείου.

3.  Το πρόβλημα προέκυψε μετά τη δεύτερη ανάρτηση των πινάκων της κτηματογράφησης, κατά των οποίων η Κτηματική Υπηρεσία Λακωνίας επανέλαβε ένστασή της,  που είχε ασκήσει ανεπιτυχώς κατά των πινάκων της πρώτης ανάρτησης, Ειδικότερα η δευτεροβάθμια επιτροπή έκρινε ότι οι ιδιοκτησίες του χωριού εμπίπτουν στο λεγόμενο δασόκτημα «Λάγιο – Τρίνησα» στο οποίο το Δημόσιο είναι – ορθότερα ήταν –συνιδιοκτήτης εξ αδιαιρέτου κατά 52% μαζί με άλλους ιδιώτες συνιδιοκτήτες.

4.  Η συνιδιοκτησία αυτή προέκυψε από τις ιδρυτικές διεθνείς συνθήκες αναγνώρισης του νέου Ελληνικού Κράτους μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, σύμφωνα με τις οποίες το Ελληνικό  Κράτος έγινε ιδιοκτήτης όλου του εδάφους της χώρας εκτός από τα ακίνητα στα οποία οι Τουρκικές αρχές είχαν αναγνωρίσει ιδιωτικά δικαιώματα σε Έλληνες.  Στο δασόκτημα «Λάγιο – Τρίνησα» υπήρχε συνιδιοκτησία Ελλήνων [κοτζαμπάσηδων] και Τούρκων με αποτέλεσμα το Νέο Ελληνικό Κράτος να υπεισέλθει στη θέση των Τούρκων και να προκύψει έτσι η συνιδιοκτησία, την οποία το Δημόσιο δεν μπόρεσε έκτοτε να επιλύσει και το ζήτημα ταλανίζει επί δύο αιώνες την περιοχή και τους κατοίκους της. Σημειώνεται ότι οι εκτάσεις στις οποίες υπάρχει το πρόβλημα, ούτε είναι ούτε χαρακτηρίζονται ως δασικές.

4. Εκείνο που θέλουμε να τονίσουμε ευθύς εξαρχής είναι ότι δεν είμαστε καταπατητές δημοσίων κτημάτων που πιέζουν για  τη νομιμοποίηση της καταπάτησης. Αντίθετα, είμαστε αληθινοί ιδιοκτήτες καθαρά αγροτικών εκτάσεων με τίτλους ιδιοκτησίας, που σε πολλές περιπτώσεις φθάνουν μέχρι και το 19^ο αιώνα,. Υπό την έννοια αυτή όχι μόνον δεν εκλιπαρούμε παράνομες νομιμοποιήσεις, αλλά  ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση λύση μιας κατάστασης που δημιουργήθηκε  από εσφαλμένη εκτίμηση της δευτεροβάθμιας επιτροπής ενστάσεων και σε κάθε περίπτωση επιφυλασσόμαστε για το δικαίωμα της αποζημίωσης για τη ζημία που υφιστάμεθα.  Για παράδειγμα, σοβαρή επιχείρηση τυποποίησης και εμπορίας ελαιολάδου,  που  πραγματοποιεί μεγάλη επένδυση,  εξαιτίας της έλλειψης κυριότητας κατά το κτηματολόγιο δεν επιδοτήθηκε αν και αρχικά είχε υπαχθεί στις διατάξεις του νόμου αφού  είχε όλες τις προϋποθέσεις. Επίσης,  οι αγρότες της περιοχής που είχαν δανειοδοτηθεί με παροχή υποθήκης στα αγροκτήματά τους καλούνται από τις Τράπεζες, που αντιλαμβάνονται ότι οι υποθήκες είναι ανίσχυρες αφού δε δόθηκαν από «πραγματικό ιδιοκτήτη», να εξοφλήσουν τα δάνεια ή να παραχωρήσουν υποθήκη σε άλλο ακίνητο.    

5. Η παρανόηση της δευτεροβάθμιας επιτροπής οφείλεται σε δύο συναφείς εκτιμήσεις: [α] στην έκταση που έχει απομείνει τελικά από αυτό που πριν διακόσια χρόνια ήταν το αγρόκτημα Λαγίου - Τρίνησα και [β] στην ακριβή επί του εδάφους θέση του αγροκτήματος που έχει απομείνει . Ειδικότερα.

5.1. Κατά τους θρύλους το Δασόκτημα ήταν 30.000 στρέμματα, αλλά όμως ουδέποτε μετρήθηκε ή έστω οροθετήθηκε  χονδρικώς επί του εδάφους. Έτσι, ο κάθε δημόσιο υπάλληλος βαφτίζει κατά το δοκούν την όποια περιοχή ως τμήμα του δασοκτήματος και οι δύσμοιροι ιδιοκτήτες πρέπει να αποδείξουν το αντίθετο! Ανεξάρτητα από το ότι σήμερα δεν υφίσταται κατ’ ουσίαν δασόκτημα  «Λάγιο – Τρίνησα», η δευτεροβάθμια επιτροπή έσφαλε στη χωρική ταύτιση του τέως δασοκτήματος με την κτηματική περιφέρεια Λαγίου, ιδίως την καλλιεργούμενη.  Όπως λέγει και ο προσδιοριστικός τίτλος  «δασόκτημα» πρόκειται για δασική έκταση, που δεν έχει σχέση με δενδρώδεις καλλιέργειες [ελαιώνες] που γίνονται επί αιώνες! Και ναι μεν το τέως δασόκτημα καταλάμβανε δασικές εκτάσεις και στην περιοχή Λαγίου, το Λάγιο όμως είχε και καλλιεργούμενες εκτάσεις,  ιδιαίτερα ελαιώνες, καθώς και ασκεπείς εκστάσεις για καλλιέργεια σιτηρών!

5.2. Οι βαλτώδεις εκτάσεις του δασοκτήματος που αποξηράνθη­καν μεταξύ 1925 – 1938 , διατέθηκαν από το Δημόσιο στους ακτήμονες καλλιεργητές με αποφάσεις της Νομαρχίας Λακωνίας, που κυρώθηκαν συνολικά  με την πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου 145/1962.  καθώς και με νεότερες αποφάσεις αποκατάστασης ακτημόνων καλλιεργητών. 

6. Το πρόβλημα του δασοκτήματος «Λαγίου-Τρίνησα» δεν είναι βέβαια άγνωστο στο Υπουργείο Οικονομικών. Αντίθετα έχει αποτελέσει πολλές φορές αντικείμενο μελέτης ως προς επίλυση πρόβλημα, το οποίο όμως ουδέποτε λύθηκε κατά τις γνωστές καλένδες της διοίκησης.  Το ιστορικό του ιδιοκτησιακού καθεστώτος  καθώς και οι βασικές κληρονομικές ρίζες των ιδιωτών συνιδιοκτητών  περιγράφονται με συνοπτικό  αλλά και ταυτόχρονα με ακριβή τρόπο στη με αριθμό πρωτοκόλλου 74/8-7-1983 έκθεση της Διεύθυνσης Δημοσίων κτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών δηλαδή την έκθεση ερεύνης του τέως Επιθεωρητή Γεωργίου Ν. Κούη, αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται. Από τη έκθεση αυτή μεταφέρουμε αυτούσιο το πόρισμά της, που διατυπώθηκε πριν 23 χρόνια. «Επειδή με τις προαναφερθείσες διανομές δεν διενημήθη όλη η πεδινή έκταση του κτήματος, διότι πολλές πεδινές εκτάσεις δεν διενημήθηκαν, επειδή το δασικό μέρος του όλου κτήματος είναι αδιανέμητο, επειδή ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΘΑ ΑΝΑΦΥΟΝΤΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΣ εκ διαφόρων πράξεων των συνιδιοκτητών, των κληρονόμων των τρίτων, στον όλο χώρο του κτήαμτος και ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΛΗΞΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ Της ΣΥΓΧΥΣΗΣ,  στο οποίο πολλοί ιδιώτες κύριοi και μη και πολλές  υπηρεσίες εμπλέκονται. Θα πρέπει έστω και τώρα με τη συνεργασία τεχνικού και του Υπουργείου Οικονομικών και του Υπουργείου Γεωργίας αφενός και των εκπροσώπων των συνιδιοκτητών να γίνει επίσημη και οριστική διανομή , ώστε να επέλθει  λύση του από πολλών ετών χρονίζοντος οξυτάτου τούτου προβλήματος Μόνον τότε μπορούμε βάσιμα να γνωρίζουμε ποίες ακριβώς εκτάσεις δόθηκαν στους ακτήμονες, ποιες στου συνοδιοκτήτες  και ποιες παρέμειναν στη διαχείριση του Υπουργείου Οικονομικών………. Πάσα άλλη ρύθμιση πλην της προτεινόμενης θα αποτελεί εμβαλωματική λύση, ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΙ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ». Ατυχώς η απευχή του ευσυνείδητου αυτού κρατικού λειτουργού έμελλε να επαληθευτεί, 23 χρόνια αργότερα. Ακόμα περισσότερο ατυχώς καλούμαστε εμείς να πληρώσουμε την αβελτηρία του Ελληνικού Κράτους.

6.1 Το Λάγιο, που υπάρχει στην ίδια θέση τουλάχιστον από το 1400  μ.χ. με σοβαρή συμμετοχή στον αγώνα υπέρ της ανεξαρτησίας καταγεγραμμένη από τους ιστορικούς, κατοικούνταν πάντοτε από αγρότες που ασχολούνταν με την καλλιέργεια σιτηρών στα ασκεπή και με την ελαιοκομία στις δενδρώδεις καλλιέργειες, ενώ τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν και πορτοκαλεώνες. Υπό την έννοια αυτή δεν νοείται χωριό χωρίς καλλιεργήσιμη γη , διαφορετικά οι κάτοικοι δε θα μπορούσαν να ζήσουν. Συνεπώς, το γεγονός και μόνον ότι το Κτηματολόγιο εμφανίζει στις πρώτες εγγραφές ένα χωριό χωρίς έγγεια ιδιοκτησία, είναι πρωτοφανές και καταδεικνύει ότι κάπου υπάρχει ένα σοβαρό λάθος.

7. Παράλληλα, η επιτροπή διέπραξε και ένα σοβαρότατο λάθος διαδικασίας. Δεν περιορίστηκε μόνον στην αναγνώριση του Ελληνικού δημοσίου ως συνιδιοκτήτη κατά 52% αλλά αναγνώρισε ταυτόχρονα ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ  42 ΙΔΙΩΤΕΣ με διάφορα ποσοστά συνιδιοκτησίας, οι ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΥΠΟΒΑΛΕΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΊΑΣ. Δηλαδή το Κτηματολόγιο κατέγραψε ως συνιδιοκτήτες πρόσωπα που δεν είχαν υποβάλει δήλωση και περαιτέρω τίτλους ιδιοκτησίας! Είναι αυτονόητο ότι τα πρόσωπα αυτά γελούν με το γεγονός ότι τους «χαρίστηκαν» χωρίς απαλλοτρίωση όλα τα κτήματα της περιφέρειας Λαγίου.

8. Η διόρθωση του σφάλματος είναι αδύνατο πρακτικώς να επιδιωχθεί από καθένα κάτοικο ξεχωριστά αφού θα πρέπει να στραφεί σαράντα δύο συνιδιοκτητών.  Με απλά λόγια, πέραν των εξόδων, που υπερβαίνουν κατά πολύ την αξία των ιδιοκτησιών, θα πρέπει το Πρωτοδικείο Σπάρτης να δικάζει κατ’ αποκλειστικότητα για μερικά χρόνια τις υποθέσει του Κτηματολογίου Λαγίου. Πέραν τούτου, πολλοί εκ των αναφερομένων συνιδιοκτητών έχουν πεθάνει με αποτέλεσμα ο κάθε Λαγιώτης θα πρέπει,  πριν τη δικαστική προσφυγή,  να λύσει το γρίφο των κληρονόμων των θανόντων συνιδιοκτητών. 

8.1 Η μόνη δυνατή λύση στο πρόβλημα είναι η  νομοθετική, δηλαδή με την ψήφιση νόμου ή με την προσθήκη τροπολογίας σε νόμο  που θα έχει διατάξεις ανάλογες με το ν. 3127/2003 , δηλαδή θα ορίσει κριτήρια αναγνώρισης των ιδιωτών  που θα ισχύσουν για τη συγκεκριμένη περιοχή και θα αναπέμψει τις υποθέσεις να επανακριθούν με τα νέα κριτήρια στη δευτεροβάθμια επιτροπή ενστάσεων,  η οποία θα κρίνει από την αρχή τις υποθέσεις.