Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012
Το πρόβλημα με τον παράνομο μετανάστη δεν είναι ότι είναι μετανάστης. Το πρόβλημα είναι ότι είναι παράνομος, κοινώς είναι ένα άτυπο κύτταρο το οποίο δεν έχει τρόπους να συνδεθεί με τον κοινωνικό οργανισμό. Κι αν η Ελλάδα έχει πρόβλημα, είναι γιατί με την αβελτηρία και τον στρουθοκαμηλισμό έχει δημιουργήσει έναν συνωστισμό από τέτοια άτυπα κύτταρα, τα οποία όλοι φοβούνται γιατί κανείς δεν μπορεί να ελέγξει. Δεν μιλούν τη γλώσσα, δεν πληρώνουν φόρους και δεν έχουν τίποτε που να τους συνδέει με όλο τον υπόλοιπο οργανισμό εκτός από την ανάγκη για την πάση θυσία επιβίωση.
Για να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε, αυτό το πρόβλημα που είναι σοβαρό δεν έχει καμία σχέση με την απόδοση της ιθαγένειας, την οποία είχε τροποποιήσει ο νόμος Ραγκούση και την οποία σκοπεύει να ξανατροποποιήσει η κυβέρνηση. Η απόδοση ιθαγένειας αφορά ανθρώπους οι οποίοι έχουν έρθει νομίμως στη χώρα μας, εργάζονται νομίμως, προσπαθούν να μάθουν τη γλώσσα μας και θέλουν να ενταχθούν στην κοινωνία μας. Αφορά αυτούς όπως και τα παιδιά τους, αυτά που γεννιούνται και μεγαλώνουν ανάμεσά μας και δεν γνωρίζουν άλλη πατρίδα εκτός από τη δική μας.
Επειδή, όταν μιλάμε για νομιμότητα μεταξύ μας, όλοι σκεφτόμαστε κάτι απολύτως σχετικό, η ύπαρξη του οποίου επαφίεται όχι στον πατριωτισμό αλλά στη διακριτική ευχέρεια, τα συμφέροντα και τη διάθεση του καθενός μας, όταν ακούμε για «νόμιμους» μετανάστες, σκεφτόμαστε τους «νόμιμους» συμπατριώτες μας. Κοινώς, επειδή η ελληνική κοινωνία πάσχει από γεροντική παράλυση, κάθε ανανέωση των κυττάρων της προκαλεί σοκ στον καταπονημένο οργανισμό. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά: ενώ η Ελλάδα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό παράνομων μεταναστών στο έδαφός της από ό,τι όλες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, η ίδια αυτή Ελλάδα είναι η χώρα που αποδίδει τις λιγότερες ιθαγένειες.
Η αλήθεια είναι ότι αν παρακολουθούσε κάποιος τις συζητήσεις στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα, θα μας έδινε δίκιο: όταν ακούς έναν Χαϊκάλη να μιλάει, σκέφτεσαι πως η ελληνική ιθαγένεια είναι τόσο πολύτιμο αγαθό που είναι κρίμα να το χαραμίζεις σκορπώντας το απλόχερα δεξιά κι αριστερά. Ο νόμος Ραγκούση είχε απαλύνει τους δρακόντειους όρους για την απόδοση της ιθαγένειας: 7 χρόνια νόμιμη παραμονή για να υποβάλει κάποιος αίτηση πολιτογράφησης, 5 χρόνια ώστε το παιδί που γεννιέται να δικαιούται την ιθαγένεια, και μερικά χρόνια φοίτηση στο σχολείο. Αν και παρ' ημίν η ακράτεια της παραγωγής νόμων είναι ευθέως ανάλογη με την εγκράτεια στην εφαρμογή τους, ο νόμος αυτός ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση: το ζητούμενο δεν είναι να καταργήσεις τη μετανάστευση, το ζητούμενο είναι να εντάξεις τους μετανάστες στην κοινωνία. Γι' αυτό χρειάζονται και έλεγχος και δυνατότητα επιλογής.
Θα μου πείτε, για τα καθαρόαιμα ελληνόπουλα της Χρυσής Αυγής το πρόβλημα είναι η νόθευση της φυλής μας, η οποία μας έχει καταπλήξει με τις επιδόσεις της καθαρότητάς της, η ανάμειξη της άσπιλης ιθαγένειάς μας με αλλόφυλους λεκέδες του ανθρώπινου γένους. Ομως εκεί η επιστήμη σηκώνει τα χέρια της ψηλά. Κι όπως θα έλεγε και ο μετανάστης πρόγονός μας: «Στον σταθμό του Μονάχου, άχου, μάνα μου, άχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου