Σημαντικό για την ελληνική γεωργία το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Κοινή Γεωργική Πολιτική μετά το 2013

ΤΟΜΕΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βρυξέλλες, 23 Ιουνίου 2011





Ψηφίσθηκε σήμερα από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) η έκθεση Dess για την Κοινή Γεωργική Πολιτική («ΚΑΠ») με ορίζοντα το 2020. Η έκθεση αυτή αποτελεί την δεύτερη -μέσα σε ένα χρόνο- κατάθεση απόψεων των ευρωβουλευτών, πριν την υποβολή των νομοθετικών προτάσεων για τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ, οι οποίες αναμένεται να παρουσιασθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον ερχόμενο Νοέμβριο στο ΕΚ και το Συμβούλιο.

Η έκθεση τάσσεται υπέρ μιας ισχυρής ΚΓΠ, δομημένης σε δύο, σαφώς διαχωρισμένους, αλλά συμπληρωματικούς πυλώνες και κατά της επανεθνικοποποίησης της ΚΓΠ. Ζητά δε μια πιο αποτελεσματική και απλή στην εφαρμογή ΚΓΠ, με πόρους τουλάχιστον στο ύψος του 2013, και επαρκείς για να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις της επισιτιστικής ασφάλειας, της προστασίας του περιβάλλοντος, της κλιματικής αλλαγής και της περιφερειακής ισορροπίας στην ΕΕ-27.

Οι ευρωβουλευτές κρίνουν ότι οι άμεσες ενισχύσεις πρέπει να δίνονται μόνο στους ενεργούς αγρότες, ότι θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην προώθηση των νέων αγροτών, με επέκταση των καθεστώτων στήριξης στο δεύτερο πυλώνα, και ότι θα πρέπει να θεσπισθεί με αντικειμενικά κριτήρια ένα απλουστευμένο σύστημα ενίσχυσης, ειδικά για τις μικρές εκμεταλλεύσεις.

Απορρίπτει την ενιαία κατ` αποκοπή άμεση ενίσχυση για το σύνολο της ΕΕ και τάσσεται υπέρ της σταδιακής αντικατάστασης του ιστορικού μοντέλου από το περιφερειακό, με ρεαλιστική προσέγγιση στην αναδιανομή των πόρων και αποσυνδεδεμένες ενισχύσεις από την παραγωγή, παρέχοντας ευελιξία στις περιοχές που δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις.

Σε σχέση με τις άμεσες ενισχύσεις, που στοχεύουν τόσο στην εξασφάλιση παραγωγής αγροδιατροφικών προϊόντων όσο και στην παροχή δημόσιων αγαθών, ζωτικής σημασίας για το σύνολο της κοινωνίας, ζητά προοδευτική μείωση για τις μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις, λαμβάνοντας υπόψη και κριτήρια απασχόλησης και βιώσιμων πρακτικών. Πιστεύει ότι η προστασία των φυσικών πόρων (ύδατα, ενέργεια, έδαφος) θα πρέπει να συνδέεται στενότερα με τη χορήγηση των άμεσων ενισχύσεων. Επιπλέον ζητά η "πράσινη" συνιστώσα, που θα χρηματοδοτείται 100% από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), να επιλέγεται από τον εκάστοτε παραλήπτη αυτών των συγκεκριμένων ενισχύσεων από ένα εθνικό ή περιφερειακό κατάλογο μέτρων, που θα καταρτίζουν τα κράτη μέλη, βάσει ενός ευρύτερου καταλόγου της ΕΕ.

Ιδιαίτερα σημαντικές για την Ελλάδα είναι οι θέσεις που υιοθέτησε το Ευρωκοινοβούλιο για τα μέτρα της αγοράς, Αν και υιοθετεί τη λειτουργία των μέτρων αυτών μόνο στη μορφή του διχτυού ασφαλείας που θα ενεργοποιείται μόνο σε περίπτωση σοβαρών διαταραχών, εντούτοις ζητά την επανεξέταση των μέτρων ώστε να αυξηθεί η ευελιξία, η αποδοτικότητα και η ταχύτητα στη δράση, καθώς και η επέκτασή τους, ώστε αυτά να καλύπτουν όλους τους τομείς. Επιπλέον προκρίνει τη δημιουργία ειδικού αποθεματικού για την άμεση ενεργοποίηση μέτρων ταχείας αντίδρασης σε περίπτωση σημαντικών κρίσεων.

Ειδικά για τους τομείς των οπωροκηπευτικών, οίνου και ελαιολάδου ζητά την ενίσχυση και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των συστημάτων διαχείρισης. Ειδικά για το ελαιόλαδο ζητά κι ένα επικαιροποιημένο σύστημα ιδιωτικής αποθεματοποίησης.

Σημαντική είναι επίσης η πρόταση προς την Επιτροπή να εξετάσει το ενδεχόμενο της διατήρησης των δικαιωμάτων φύτευσης στον αμπελοοινικό τομέα πέραν του 2015.

Σε σχέση με τη διαχείριση κινδύνου και κρίσεων ζητά τη λήψη πρόσθετων, πιο αποτελεσματικών μέτρων και μέτρων πρόληψης κινδύνου τόσο σε επίπεδο κράτους μέλους (ΚΜ) και γεωργικής εκμετάλλευσης όσο και σε επίπεδο ΕΕ, ενώ ζητά από την Επιτροπή να αναπτύξει κοινούς κανόνες, που θα αποκλείουν στρεβλώσεις στην εσωτερική αγορά, για την προώθηση συστημάτων διαχείρισης κινδύνου , από τα οποία θα μπορεί να επιλέξει κάθε ΚΜ.

Εξαιρετικής σημασίας είναι και η θέση του Ευρωκοινοβουλίου για την καταπολέμηση της κερδοσκοπίας με διεθνώς συντονισμένη δράση και για τη λειτουργία ενός παγκόσμιου συστήματος προειδοποίησης και συντονισμένης δράσης για τα αποθέματα γεωργικών προϊόντων που απαιτεί η επισιτιστική ασφάλεια. Για την περαιτέρω ενδυνάμωση της θέσης των παραγωγών καλεί για τη βελτίωση κατεπειγόντως -με νομοθετικές πρωτοβουλίες- της λειτουργίας της αγροδιατροφικής αλυσίδας, ώστε να αυξηθεί η διαφάνεια, να καταπολεμηθούν οι αθέμιτες εμπορικές πρακτικές και να επωφεληθεί ο παραγωγός, εισπράττοντας την προστιθέμενη αξία που δικαιούται. Παράλληλα προκρίνει την ανάπτυξη μικρών αλυσίδων παραγωγής και εμπορίας.

Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, ο Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου, Σπύρος Δανέλλης είπε τα εξής:
"Το σημερινό αποτέλεσμα είναι ενδεικτικό της σημασίας που έχει να έχουμε πάντα ξεκάθαρους στόχους και να αγωνιζόμαστε με οργάνωση, πειθαρχία και σοβαρότητα για την επίτευξή τους. Με τη σημερινή ψηφοφορία ανατρέπεται πλήρως το αρχικό κείμενο Dess, που προωθούσε την επανεθνικοποίηση και τη μεταφορά πόρων από τον πρώτο πυλώνα στο δεύτερο. Εκτός από αυτό, οι σοσιαλιστές, πειθαρχώντας να μείνουμε στα πιο σημαντικά σημεία, αντί να αναλωθούμε σε μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, καταφέραμε να εδραιώσουμε και σε μερικά σημεία να βελτιώσουμε τις απόψεις που υιοθέτησε πριν ένα χρόνο το Ευρωκοινοβούλιο με την έκθεση Lyon. Δεσμευόμαστε ότι με την ίδια σοβαρότητα, επιμονή και πειθαρχία θα αντιμετωπίσουμε και τις διαπραγματεύσεις για τις νομοθετικές προτάσεις."

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Γηραιός πολιτικός αγγελιοφόρος από το Καστρί, περασμένα μεσάνυχτα, στο σπίτι του Σαμαρά στη Κηφισιά!...

#kourdistoportocali#

Ήταν γύρω στις 2 τα ξημερώματα Τετάρτης, όταν ο αγγελιοφόρος από το Καστρί, έφτασε στο σπίτι του Αντώνη Σαμαρά.

Ο Γιώργος Παπανδρέου γνωρίζοντας ότι τα τηλέφωνά του, σταθερά και κινητά, βρίσκονται υπό συνεχή παρακολούθηση προτίμησε να στείλει τον γηραιό πολιτικό στο σπίτι του Σαμαρά στη Κηφισιά για να...


του μεταφέρει τα μαντάτα.

Ο Σαμαράς είχε ενημερωθεί δια ζώσης για την επίσκεψη και περίμενε ξάγρυπνος.

Ο αγγελιοφόρος άρχισε να ξετυλίγει τις σκέψεις του.

-Αντώνη, σ αυτή τη συγκυρία οι εκλογές θα είναι καταστροφή για τον τόπο. Εάν παρ’ όλα αυτά επιμένεις, ο πρωθυπουργός είναι έτοιμος να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Άλλωστε όπως γνωρίζεις έχει ζητήσει να δει τον Κάρολο…

.Σαμαράς> Δεν μ αρέσουν τα διλήμματα αυτού του είδους…

Αγγελιοφόρος> Αντώνη τα διλήμματα τα βάζει η περίσταση κι όχι ο πρωθυπουργός…

Σαμαράς> Υπάρχει άλλη πρόταση;

Αγγελιοφόρος> Ναι γι αυτό το λόγο βρίσκομαι εδώ… Ο πρωθυπουργός δέχεται να επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο μια κυβέρνηση η οποία θα προκύψει μετά και από δικές σου εισηγήσεις για πρόσωπα και υπουργεία. Θα μπορούσες να προτείνεις τον Σταύρο Δήμα για παράδειγμα η όποιους άλλους πιστεύεις ότι θα φέρουν σε πέρας πιο αποτελεσματικά την υπόθεση σωτηρία της χώρας…Αυτό προέχει αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι εδώ που βρισκόμαστε είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή για σένα, που έτσι κι αλλιώς θα είσαι κερδισμένος. Σε διαφορετική περίπτωση πάμε σε εκλογές με τον κίνδυνο να χρεοκοπήσει η χώρα στο μεσοδιάστημα και να έχουμε αιματοκύλισμα. Πρέπει ν αναλάβεις τις ευθύνες σου…

Ο Σαμαράς άκουσε με προσοχή τον συνομιλητή του και οι επόμενες ώρες θα δείξουν αν υπάρχουν έστω και ελάχιστες πιθανότητες να τη σκαπουλάρει η χώρα…

Άμεση δημοκραία

Η άμεση δημοκρατία, γνωστή και υπό τον όρο καθαρή δημοκρατία, αποτελεί έναν τύπο δημοκρατίας και θεωρίας πολιτικών δικαιωμάτων όπου η εξουσία εδράζεται στη συνέλευση όλων των πολιτών που συμμετέχουν σε αυτήν. Αναλόγως με το σύστημα που ισχύει κάθε φορά, η συνέλευση μπορεί να έχει εκτελεστικές εξουσίες, νομοθετικές αρμοδιότητες, να ορίζει και να απολύει αξιωματούχους, καθώς και να δικάζει. Η άμεση δημοκρατία χρησιμοποιείται ως όρος κατ' αντιδιαστολή με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία (ή έμμεση δημοκρατία), όπου η εξουσία ασκείται από μια ομάδα ανθρώπων, που συνήθως επιλέγεται μέσα από εκλογές ανάδειξης αντιπροσώπων. Ιστορικά εμφανίστηκε πρώτα η άμεση δημοκρατία και ακολούθησε, μετά από περίπου δύο χιλιετίες, η έμμεση.


Η άμεση δημοκρατία στην Αρχαιότητα


Η άμεση δημοκρατία έλκει την καταγωγή της από την αθηναϊκή δημοκρατία της κλασικής εποχής, όπου η εκκλησία του δήμου (η συνέλευση όλων των πολιτών της αθηναϊκής πόλης-κράτους) λάμβανε τις πολιτικές αποφάσεις και για την εκτέλεσή τους όριζε κάποιους αξιωματούχους άμεσα ανακλητούς και ελέγξιμους, με περιορισμένη διάρκεια θητείας, προκειμένου να μην «επαγγελματοποιηθούν» ως πολιτικοί ηγέτες. Για τον ίδιο λόγο η μεγάλη πλειονότητα των αξιωματούχων επιλεγόταν με κλήρωση, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, από το σύνολο των συμμετεχόντων στην εκκλησία του δήμου. Ωστόσο μόνο άρρενες ενήλικοι που είχαν ολοκληρώσει τη διετή (από τα 18 μέχρι τα 20) στρατιωτική τους θητεία είχαν το δικαίωμα να συμμετάσχουν και να ψηφίσουν στη συνέλευση. Αυτό απέκλειε την πλειονότητα του πληθυσμού, δηλαδή τους δούλους, τις γυναίκες και τους μετοίκους. Επίσης, δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στη συνέλευση αυτοί των οποίων τα πολιτικά δικαιώματα είχαν ανασταλεί (συνήθως γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις οφειλές τους προς την πόλη). Για ορισμένους Αθηναίους αυτό ισοδυναμούσε με μόνιμη (και κληρονομήσιμη) στέρηση δικαιώματος. Παρ’ όλα αυτά, σε αντίθεση με τις ολιγαρχικές πόλεις, δεν υπήρχε ουσιαστικά όριο ελάχιστης απαιτούμενης περιουσίας ή εισοδήματος.

Τη δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε στο β' μισό περίπου του 5ου αι. τη γνωρίζουμε καλύτερα από μια σειρά αναθεωρήσεων των νόμων της ανάμεσα στο 410 και το 399[1]. Τμήματα του συστήματός της αναλύονται στο 2ο μισό του έργου «Αθηναίων πολιτεία» του Αριστοτέλη (42-69). Τα εμφανέστερα χαρακτηριστικά αυτής της δημοκρατίας ήταν η εκκλησία του δήμου και η βουλή των πεντακοσίων. Τα μέλη της επιλέγονταν με ένα σύνθετο σύστημα που βοηθούσε στην ευρεία αντιπροσώπευση των δήμων. Η βουλή εκτός των άλλων διαχειριστικών καθηκόντων της για την εύρυθμη λειτουργία της πόλης περνούσε ψηφίσματα για ιδιαίτερα ζητήματα, ενώ αντίθετα οι νόμοι διαμορφώνονταν από τους νομοθέτες και εξετάζονταν ενίοτε λεπτομερειακά σε περιπτώσεις ένστασης[2]. Το επαγγελματικό προσωπικό σε ζητήματα διαχειριστικά της τάξης της πόλης, καθώς και σε θρησκευτικά οργανωτικά ζητήματα ήταν ελάχιστο, λίγες εκατοντάδες δούλοι περιουσία του κράτους που ήταν στη διάθεση διάφορων αξιωματούχων ή λειτουργούσαν ως απλή αστυνομική δύναμη[3]. Τα δικαστήρια ήταν σημαντικό τμήμα της δημοκρατικής ζωής τόσο για τα πολιτικά ζητήματα που εξέταζαν όσο και σαν μέσα επίλυσης επιχειρηματικών διαφορών.

Το εντυπωσιακό στην όλη περίπτωση είναι ότι περίπου το 1/3 των πολιτών πάνω από τα σαράντα υπηρετούσε επί διετία σε κάποια στιγμή στη ζωή του στη βουλή των 500, ένα λειτούργημα εξαιρετικά απαιτητικό και χρονοβόρο, που βοηθούσε ωστόσο στην εξοικείωση με τα προβλήματα της πόλης[4]. Καθίσταται φανερό ότι η αθηναϊκή δημοκρατία ήταν άμεση, η αμεσότερη δυνατή τουλάχιστον, καθώς μέσω των συλλογικών διεργασιών της εκκλησίας, της βουλής και των δικαστηρίων κατόρθωνε να ελέγχει τις πολιτικές της διαδικασίες με συστήματα εναλλαγής των προσώπων που προφύλασσαν σε σημαντικό βαθμό από τη διαφθορά της υπηρεσίας επί μακρόν σε υψηλά αξιώματα. Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, η αθηναϊκή δημοκρατία δεν λειτουργούσε βάσει συντάγματος, αλλά χρησιμοποιούσε μια προφορική παράδοση, σκοπός της οποίας ήταν κυρίως η διατήρηση ενός συνόλου ουσιαστικών ιδεών για τη λειτουργία της πόλης. Το ίδιο το σύστημα εξελισσόταν μέσω των δημοκρατικών διαδικασιών, στις οποίες σπάνια συμμετείχε το σύνολο των Αθηναίων πολιτών[5].

Αν και το αθηναϊκό σύστημα εξελίχθηκε, δεν ευθυγραμμίστηκε απόλυτα με τον πυρήνα των ιδεών της δημοκρατίας. Το τίμημα που πλήρωσαν οι Αθηναίοι για την απομάκρυνση από τις βασικές ιδέες που διαμόρφωσαν την κλασική Αθήνα φόβισε πολλούς από τους ιστορικούς και φιλοσόφους της εποχής, που είδαν καθαρότερα τη σκοτεινή πλευρά της αθηναϊκής δημοκρατίας. Η κλασική δημοκρατία έπεσε σε παρακμή μετά την ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και υπήρξαν περίοδοι που στην πόλη επικρατούσε εμφανής ολιγαρχία. Μερίδα του πληθυσμού και ορισμένοι φιλόσοφοι (π.χ. ο Πλάτων) υποστήριζαν ανοιχτά την ολιγαρχία και θεωρούσαν τη δημοκρατία σαθρή και ασταθή διακυβέρνηση από τον όχλο. Οι απόψεις τους και η κρίση τους πέρασε διαδοχικά στους αιώνες στις επερχόμενες γενεές διανοητών με τόση σφοδρότητα ώστε η ιδέα της δημοκρατίας απέκτησε «βαριά μυρωδιά για περισσότερα από 2.000 χρόνια»[6]. Μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους κάθε ίχνος δημοκρατικής διακυβέρνησης εξαφανίστηκε από τον μεσογειακό κόσμο, αν και συνέχισαν να υπάρχουν εστίες αυτοδιοίκησης στα αστικά κέντρα, με ολιγαρχικό όμως χαρακτήρα και ευρισκόμενες στα χέρια των οικονομικά ισχυρότερων οικογενειών κάθε περιοχής. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τον πρώιμο Μεσαίωνα, όταν αυτές οι δυνατότητες τοπικής αυτοδιοίκησης πέρασαν οριστικά στον έλεγχο της Εκκλησίας.

πάμε πλατεία

Η Πλατεία Συντάγματος βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά από το σημερινό κτίριο της Βουλής των Ελλήνων (πρώην Παλαιά Ανάκτορα). Η πλατεία είναι στενά συνδεδεμένη με την αθηναϊκή και ελληνική ιστορία. Ως το Σεπτέμβριο του 1843 ονομαζόταν Πλατεία Ανακτόρων. Η πλατεία πήρε το σημερινό όνομά της από το Σύνταγμα, που δεν αρνήθηκε να εκδώσει ο βασιλιάς Όθωνας μετά από τη μαζική λαϊκή και στρατιωτική εξέγερση στην λεγόμενη Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, που αποδεδειγμένα είχε παρακινηθεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις όταν, τότε, μόνο μία εξ αυτών, η Γαλλία, είχε θεσπίσει σύνταγμα।

Η πλατεία βρίσκεται πολύ κοντά στα περισσότερα αξιοθέατα της Κεντρικής Αθήνας. Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τις γειτονίες Πλάκα, Μοναστηράκι, Κολωνάκι και Ψυρρή. οι αρχαιολογικοί χώροι της Ακρόπολης, Αρχαίας Αγοράς, Βιβλιοθήκης του Αδριανού είναι επίσης πολύ κοντά. Στο νότιο τμήμα της πλατείας ξεκινά η οδός Ερμού που αποτελεί τον πιο εμπορικό δρόμο της Αθήνας και ένας από τους πιο ακριβούς δρόμους στον κόσμο με βάση την αξία των ακινήτων. Η πλατεία βρίσκεται κοντά σε πολλά υπουργεία (Υπουργείο Οικονομίας και Εξωτερικών), Δημόσιες Υπηρεσίες (ΙΚΑ) και μουσεία (Μουσείο Μπενάκη). Εξαιτίας της προνομιακής της θέσης η πλατεία έχει πολλά ξενοδοχεία με πιο γνωστό το Ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρεταννίας.

ΑΝ !!!!!!!

Αν όλοι εμείς καταγγέλλαμε τα κακώς κείμενα

Αν όλοι εμείς δεν σιωπούσαμε

Αν όλοι εμείς δεν απαξιούσαμε τον Λόγο μας

Αν όλοι εμείς δεν ανεχόμασταν αμετροέπειες

Αν όλοι εμείς δεν κάναμε τα στραβά μάτια σε άστοχες συμπεριφορές

Αν όλοι εμείς δεν φοβόμασταν ή δεν ντρεπόμασταν

Αν………….

Το κακό θα ήταν ανύπαρκτο ή στην χειρότερη περίπτωση

Μη υπολογίσιμο!!!